Het was een enthousiast weerzien, met Mario Fleurinck in zijn nieuwe habitat Kletz en NOIND. We leerden elkaar kennen tijdens de jurering van JCI's 'Jonge ondernemer van het jaar' in 2012. Hij was toen succesvol CEO van Melotte en ook boegbeeld van de hippe 3D-printtechologie. En ook een beetje luis in de pels van politici en ondernemers met uitspraken als 'veel ondernemers zijn hooguit nog onderhoudstechnici'. Of in leiderschapstermen: veel leidinggevenden zijn hooguit nog bureaucraten/conciërges. Een innovator pur sang.
We gingen daarna af en toe op wandel langs de Schelde in meanderende gesprekken over leiderschap, geopolitiek, technologie en maatschappij en ik nodigde hem uit om de eerste Antwerp Management School Leader Gathering in 2017 af te sluiten. Nu liet hij mij met een meta quest VR-bril op mijn hoofd ontdekken waar hij zich de laatste 4 jaar mee bezig gehouden heeft: "een ecosysteem bouwen voor virtuele co-creatie en dat koppelen aan een decentraal digitaal maaksysteem."
Kletz ontwerpt interieurs met klanten in de metaverse. Als klant zet je een VR-bril op en kan je instant aan het ontwerpen gaan, vanuit een 3D-scan van je bestaande keuken, badkamer, zolder... Desgewenst nodig je ook anderen mee uit in het ontwerpproces. Een interieurontwerper faciliteert het gesprek en een sketcher maakt de wijzigingen realtime in het ontwerp. Je ziet ontstaan waar je van droomt en je past je dromen aan op basis van wat je ziet ontstaan. Twee weken later is het ontwerp klaar, kan je er in rond wandelen en het ontwerp finaliseren, opnieuw met de mensen die je erbij wil. Het ontwerp gaat daarna rechtstreeks in productie.
De winst is duidelijk: minder ecologische footprint, snellere levering, maar vooral meer klantentevredenheid. Ik herinnerde me de vele en soms slopende gesprekken met mijn architect in de renovatie van mijn huis. In deze virtuele ruimte ontstond openheid, rust, focus op het resultaat en flow.
Met zijn bedrijf bewijst hij de economische haalbaarheid van zijn model en de mogelijkheden van nieuwe technologie. Daarbij is interieurontwerp maar een voorbeeld. Het gaat Noind over de maatschappelijke winst die hier te rapen is. De missie is dan ook 'a novel way to express what we never thought we would express'.
Ik dacht even door wat het voor het onderwijs zou kunnen betekenen. Stel je voor. Leerlingen in een virtuele omgeving met een docent die real time oefeningen faciliteert, concepten demonstreert enzovoort. En dat de ervaring dezelfde zou zijn: openheid, rust, focus op resultaat, flow. En dat is dan nog maar 1 gedachtenexperiment. En het tast uiteraard ook machtsverhoudingen aan. De 'expert' wordt een facilitator. Het is een evolutie die reeds lang aan de gang is: leidinggevenden net als experten worden meer procesontwerpers en -regisseurs.
En oh ja, daarnaast hadden we het ook gehad over wereldoorlog III, de hebzucht van ondernemingen en de kortzichtigheid van veel leiders die mensen geen vertrouwen geven en niet inzetten op relatiekwaliteit. Maar deze keer niet over mijn afkeer van techno-optimisten. Deze was door de demo geluwd.